- tonąć
- tonąć I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IVa, tonąćnę, tonąćnie, toń, tonąćnął, tonąćnęli {{/stl_8}}– utonąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa {{/stl_8}}{{stl_7}}, {{/stl_7}}{{stl_22}}zatonąć {{/stl_22}}{{stl_8}}dk IVa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zanurzać się w cieczy, zwykle w wodzie, spadać na dno; pogrążać się, topić się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Łódka powoli tonęła w jeziorze. Rzucona belka utonęła w wodzie. Statek zatonął w morzu. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o człowieku: tracić życie z powodu zanurzenia się w wodzie i duszenia się wywołanego napełnianiem się wodą dróg oddechowych; topić się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chłopiec utonął, bo nie umiał pływać. Dziecko utonęło w rzece. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dawać się owładnąć czemuś całkowicie, zajmować się czymś intensywnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tonął w myślach. Utonął w lekturze. Zatonął w marzeniach. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}tonąć II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IVa {{/stl_8}}– utonąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zagłębiać się, niknąć w czymś całkowicie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Koła pojazdu tonęły w śniegu. Dziecko utonęło w fałdzistej sukni matki. Krzyk utonął w zgiełku. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'obfitować w coś, pławić się w czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pokój tonął w słońcu. Łąka utonęła w kwiatach. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.